รักหรือไม่รัก
ไม่มีใครสามารถบังคับเพราะรักออกแบบไม่ได้
ไม่มีใครที่รักแล้วไม่เจ็บ
ถ้าเรียนรู้คำว่ารัก
ต้องหัดเรียนรู้ทั้งความสุขและความทุกข์
บางครั้งอาจยิ้มได้ โดยไม่มีสาเหตุจนคนอื่นนึกว่าเราบ้า
อาจจะนั่งหัวเราะคนเด่ว
หรืออาจจะร้องไห้จนน้ำตานองหน้านั้นก็เพราะรัก
บางครั้งชั้น
สงสัยในตัวเอง...ทำไมถึงต้องการความรัก
แล้วทำไมความรักถึง
ทำให้คนมีความสุข? แต่กับอีกคนกำลังนั่งเศร้าเสียใจเฮ้อ..(เส้า)
บางคนก็เรียนรู้คำว่ารอไปพร้อมกับคำว่าถอดใจ
และบางคนเกิดมา
เพื่อให้รักแต่ไม่ได้เกิดมาเพื่อเปงของเรา
รักในขอบเขต
ที่จะรักแล้วอย่าลืมรักคนอื่นจนลืมรักตัวเอง
มันไม่จำเป็นว่า
จะต้องครอบครองแต่ก็ทำให้เราอมยิ้มได้นินา~
ความรักคือสิ่งสวยงามมองไม่ด้วยตา
เปล่าแต่สัมผัสได้ด้วยใจ
อย่ามองหาความรักด้วยสายตา
แต่ให้มองหาความรักด้วยหัวใจเราเองนั่นแหละดีที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น