วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

การเดินทางที่แสนวิเศษ

เมื่อดวงอาทิตย์ ได้เวลาลับเลือนหายไป
อันความมืดมิด ก็เข้ามายึดครองเอาไว้เปรียบดังชีวิต ไม่ได้มีด้านเดียวเรื่อยไป
เมื่อเวลาพ้นผ่าน ก็ต้องพบกับความเลวร้าย

ดังที่เธอพบในวันนี้ มีม่านสีดำกั้นรอบกาย
แต่ไม่ต้องกลัว ในความมืดมิดยังมีความหมาย


...จับมือฉันไว้ เมื่อเธอไม่เห็นแม้สิ่งใดๆ
ในความมืดมิดบาดลึกจนขาดใจ ส่งมือเธอมาให้ฉัน
กอดตัวฉันไว้ หลับตาฟังเสียงหัวใจกันและกัน
และเธอจะรู้ว่าความมืดนั้น มันช่างงดงาม


โปรดเชื่อใจฉัน ยามที่เธอไม่มีทางไป
ประคองกอดฉัน สูดหายใจลึกๆ เข้าไว้

สิ่งที่เธอพบในตอนนี้ อาจหวาดกลัวแทบทนไม่ไหว
แต่ฉันเอง จะอยู่เคียงข้างเธอไม่ห่างไกล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น