วันอังคารที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2556

สรรเสริญพระเจ้าสำหรับค่ำคืนวันเสาร์ เข้าสู่เช้าวันอาทิตย์

วันนี้...ขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงมาทันเวลาจริงๆ ก่อนที่จะทำสิ่งที่โง่เขลา
"เมื่อใจของข้าพระองค์ขมขื่น เมื่อข้าพระองค์เสียวแปลบถึงหัวใจ
ข้าพระองค์เขลาและไม่รู้เรื่อง ข้าพระองค์ประพฤติตัวเหมือนสัตว์ต่อพระองค์" (สดด.73:21-22)

หลายๆครั้งที่เรายินยอมให้ความขมขื่นเพราะอะไรบางอย่าง หรือกับใครบางคนเข้ามาครอบงำความคิดของเรา แล้วเราก็กักขังตัวเองไว้ในความสงสารตัวเอง และเฝ้าถามหาความยุติธรรมอยู่ที่ไหน? แถมบางทีเราก็ทำอะไรอย่างสิ้นคิด ตามอารมณ์ ประชดประชัน น้อยอกน้อยใจ หรือโกรธ ... เราได้เขลาและทำไปอย่างไม่รู้เรื่อง ทำตัวตามสัญชาตญาณเหมือนสัตว์ แบบว่า...พร้อมสู้เพื่อรักษาสัทธิ์ ในสภาวะเพื่อ "เอาตัวรอด" หรือคิดว่า "อดและทนมาพอแล้ว ขอทีเห่อะ...!"

เราได้ลืม "ความจริง" ว่าเราเป็นใคร? และเราได้ลืมว่า...พระเจ้าทรงเป็นผู้ใด? ทรงอยู่ในเราแล้วในขณะนี้ ... และเราได้มอบชีวิตของเราให้กับพระเจ้าทรงครอบครองแล้วตั้งแต่เมื่อวันที่เราได้ตัดสินใจรับเชื่อ ฉะนั้น ...
"ข้าพเจ้าไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า ชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินโดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้าผู้ได้ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เองเพื่อข้าพเจ้า" (กท.2:20)

ใช่...เราลืมความจริงนี้ไปแล้วจริงๆ ว่าเราได้มอบชีวิตนี้แด่พระเจ้าไปหมดแล้ว เราเชื้อเชิญพระองค์เข้ามาในชีวิตเป็นเจ้านาย และองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราแล้ว และขณะนี้...พระวิญญาณฯของพระเจ้าทรงประทับอยู่ภายในเรา ฉะนั้น...วันนี้ หากเรายินยอมให้ความขมขื่น ความเจ็บช้ำนั้นอยู่ในหัวใจของเรา และไม่ยอมจะให้อภัย หรือบางที...บางคนอาจจะคิดว่า "ไม่เป็นฉัน...ก็ไม่รู้สึกหรอกว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหนที่ 'มัน' คนนั้นได้ทำกับฉัน? และไม่รู้หรอกว่า "มัน" คนนั้นได้ทำอะไรกับฉันบ้าง?"

โอ...เราช่างเขลาจริงๆ มีสิ่งใดที่ปิดซ่อนจากพระเจ้าได้อีกหรือ? "พระเนตรของพระองค์เห็นข้าพระองค์ตั้งแต่ยังไม่เป็นรูปทรง วันทั้งสิ้นที่กำหนดให้ข้าพระองค์นั้นถูกบันทึกไว้ในหนังสือของพระองค์ตั้งแต่ยังไม่มีวันนั้นเลย" (สดด.139:16)

ไม่รู้หรือว่า การกระทำอย่างนั้น การคิดแบบนั้นเป็นการทำให้พระวิญญาณฯที่รักเรานั้นเสียพระทัย และเราก็ได้ทำให้การตายของพระคริสต์ไร้ค่าจริงๆ (อฟ.4:30-31)

และทำไมเราทำไม่ได้ อภัยไม่ได้ ก็เพราะว่าเราเอาแค่คิดถึงความเจ็บปวด และพูดเยินยอความเจ็บช้ำนั้นไม่เลิก เรากำลังยกเครดิตให้มันยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้าของเราเสียอีก เราลืมแล้วหรือว่า... "เราได้ตายแล้วจากความรู้สึกเหล่านั้น" และบัดนี้เราก็มีชีวิตใหม่อยู่ในพระคริสต์เรียบร้อยแล้ว เราย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ได้ และความเจ็บช้ำทั้งหลายก็เป็นเรื่องราวเป็นประวัติศาสตร์ของชีวิตเรา ... ทำไม เราไม่เชื่อหรือว่าพระเจ้าทรงรักเรามากขนาดไหน ทรงสละพระบุตรองค์เดียวแก้วพระเนตรของพระองค์มาตายอย่างทรมานเพื่อไถ่เราจากความเจ็บปวดทั้งสิ้นในอดีต เพื่อที่เราจะมีชีวิตใหม่ในปัจจุบัน และเราจะสามารถสร้างวันพรุ่งนี้ให้เป็นอดีตที่สวยงามใหม่ของเราได้จริงๆ

จงเลิกยกย่องอดีตที่เจ็บปวด หันมายกย่องสรรเสริญพระเจ้าแทนดีกว่า รู้ไหม...คนที่เอาแต่ไปพรรณาถึงบาดแผลในอดีตที่เกิดเพราะบางสิ่งหรือกับใครบางคนไม่หยุดนั้น เขาเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ เพราะเขาชอบที่จะเป็น "นักโทษ" มากกว่าที่จะเป็น "อิสระ" จริงๆ

พูดไป บ่นไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ ... มีแต่จะเลวร้ายลงเรื่อยๆ และที่สำคัญคำพูดของเราในวันนี้ ไม่นานก็จะวนกลับมาทำร้ายเราเองเข้าสักวันแน่ๆ ... จงเข้ามายกย่องและสรรเสริญพระเจ้าดีกว่า อย่าลืมสิ...เราลูกใคร เราลูกพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ เรามีสิทธิอำนาจยิ่งใหญ่กว่าฤทธานุภาพของศัตรู (มาร) ไม่มีอะไรจะมาทำอันตรายพวกเราได้เลย (ลก.10:19) หากว่าเราไม่ยินยอม เพราะ.."ทุกสิ่งที่เรากล่าวห้ามในโลก ก็จะถูกห้ามในสวรรค์ด้วย และสิ่งใดที่เรากล่าวอนุญาตในโลก ก็จะได้รับการอนุญาตในสวรรค์ด้วย" (มธ.16:19)

ว้าววววว...เรามีสิทธิอำนาจถึงเพียงนี้ แล้วเราเคยใช้บ้างหรือยัง? รู้ไหม...คนโง่ที่สุด คือ เมื่อรู้ว่าตัวเองมีอะไรในมือแต่ก็ไม่เคยใช้มันเพื่อประโยชน์ของตัวเองเลยยังไงละ?

วันนี้...เรายินยอมให้ความเจ็บปวด ขมขื่น การไม่ยอมให้อภัยนั้นอยู่ในเรา หรือเราสั่งมันว่า จงไปเสียให้พ้นไอ้ความเจ็บปวด ความขมขื่น และการไม่ให้อภัย...

อธิษฐานแบบนี้สิ...;
"เพราะบัดนี้ ข้าจะเริ่มต้นใหม่กับชีวิตใหม่ เพราะพระเจ้าพระบิดาของข้าได้สะสมสิ่งดีๆมากมายไว้รอข้าแล้ว และถึงเวลาแล้วที่ข้าจะทิ้งสิ่งเก่าเพื่อจะคว้าสิ่งใหม่ที่ดีกว่า ประเสริฐกว่า ไม่ว่าจะอาชีพที่ดี ครอบครัวที่ดี สุขภาพที่ดี การเงินที่ดี การเรียนที่ดี คู่ชีวิตที่ดี คริสตจักรที่ดี พี่น้องที่ดี รถที่ดี และอื่นๆอีกที่ดีๆนับไม่ถ้วนที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ให้สำหรับคนที่รักพระนามของพระองค์ ฉะนั้น...วันนี้ ข้าจะไม่ยอมให้อดีตที่เจ็บปวดมาฉุดรั้งข้าอีกต่อไป ข้าขอเลิกกับเอ็งไอ้ความเจ็บปวด ความขมขื่นและการไม่ให้อภัย จิตใจของข้าไม่มีที่ว่างสำหรับเอ็งอีกต่อไป และจงไปให้พ้นจากข้า อย่าได้กลับมาอีก เพราะนับจากนี้ข้าจะหันไปรักแต่พระเจ้าองค์เดียว และทุกพื้นที่ในหัวใจนี้มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่ครอบครอง ... ในพระนามพระเยซูคริสต์ เอเมน"

แค่นี้...เสรีภาพที่แท้จริงก็เกิดขึ้นกับเราแล้วละ แล้ววันนี้..."เหตุฉะนั้น เมื่อเราได้รับอาณาจักรที่ไม่สั่นสะเทือนแล้ว ก็ให้เรามีใจขอบพระคุณ โดยเหตุนี้เราจึงนมัสการอย่างที่ชอบพระทัยของพระเจ้า ด้วยความเคารพและด้วยความยำเกรง" (ฮบ.12:28)

และเชื่อสิ...การไปโบสถ์ของเราในวันนี้จะไม่เหมือนเดิม เมื่อเราได้พบพระคริสต์แล้วสิ่งสารพัดที่เก่าๆจะหลุดร่วงไป นี่แน่ะจะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งสิ้น

พระเจ้าอวยพระพร นอนหลับฝันดีในอ้อมกอดแห่งพระคุณพระเจ้านะค่ะ
สรรเสริญพระเจ้าสำหรับค่ำคืนวันเสาร์ เข้าสู่เช้าวันอาทิตย์ 

วันนี้...ขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงมาทันเวลาจริงๆ ก่อนที่ผมจะทำสิ่งที่โง่เขลา 
"เมื่อใจของข้าพระองค์ขมขื่น เมื่อข้าพระองค์เสียวแปลบถึงหัวใจ 
ข้าพระองค์เขลาและไม่รู้เรื่อง ข้าพระองค์ประพฤติตัวเหมือนสัตว์ต่อพระองค์" (สดด.73:21-22)

หลายๆครั้งที่เรายินยอมให้ความขมขื่นเพราะอะไรบางอย่าง หรือกับใครบางคนเข้ามาครอบงำความคิดของเรา แล้วเราก็กักขังตัวเองไว้ในความสงสารตัวเอง และเฝ้าถามหาความยุติธรรมอยู่ที่ไหน? แถมบางทีเราก็ทำอะไรอย่างสิ้นคิด ตามอารมณ์ ประชดประชัน น้อยอกน้อยใจ หรือโกรธ ... เราได้เขลาและทำไปอย่างไม่รู้เรื่อง ทำตัวตามสัญชาตญาณเหมือนสัตว์ แบบว่า...พร้อมสู้เพื่อรักษาสัทธิ์ ในสภาวะเพื่อ "เอาตัวรอด" หรือคิดว่า "อดและทนมาพอแล้ว ขอทีเห่อะ...!"

เราได้ลืม "ความจริง" ว่าเราเป็นใคร? และเราได้ลืมว่า...พระเจ้าทรงเป็นผู้ใด? ทรงอยู่ในเราแล้วในขณะนี้ ... และเราได้มอบชีวิตของเราให้กับพระเจ้าทรงครอบครองแล้วตั้งแต่เมื่อวันที่เราได้ตัดสินใจรับเชื่อ ฉะนั้น ...
"ข้าพเจ้าไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป แต่พระคริสต์ต่างหากที่ทรงมีชีวิตอยู่ในข้าพเจ้า ชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินโดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้าผู้ได้ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เองเพื่อข้าพเจ้า" (กท.2:20)

ใช่...เราลืมความจริงนี้ไปแล้วจริงๆ ว่าเราได้มอบชีวิตนี้แด่พระเจ้าไปหมดแล้ว เราเชื้อเชิญพระองค์เข้ามาในชีวิตเป็นเจ้านาย และองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราแล้ว และขณะนี้...พระวิญญาณฯของพระเจ้าทรงประทับอยู่ภายในเรา ฉะนั้น...วันนี้ หากเรายินยอมให้ความขมขื่น ความเจ็บช้ำนั้นอยู่ในหัวใจของเรา และไม่ยอมจะให้อภัย หรือบางที...บางคนอาจจะคิดว่า "ไม่เป็นฉัน...ก็ไม่รู้สึกหรอกว่ามันเจ็บปวดมากแค่ไหนที่ 'มัน' คนนั้นได้ทำกับฉัน? และไม่รู้หรอกว่า "มัน" คนนั้นได้ทำอะไรกับฉันบ้าง?" 

โอ...เราช่างเขลาจริงๆ มีสิ่งใดที่ปิดซ่อนจากพระเจ้าได้อีกหรือ? "พระเนตรของพระองค์เห็นข้าพระองค์ตั้งแต่ยังไม่เป็นรูปทรง วันทั้งสิ้นที่กำหนดให้ข้าพระองค์นั้นถูกบันทึกไว้ในหนังสือของพระองค์ตั้งแต่ยังไม่มีวันนั้นเลย" (สดด.139:16)

ไม่รู้หรือว่า การกระทำอย่างนั้น การคิดแบบนั้นเป็นการทำให้พระวิญญาณฯที่รักเรานั้นเสียพระทัย และเราก็ได้ทำให้การตายของพระคริสต์ไร้ค่าจริงๆ (อฟ.4:30-31)

และทำไมเราทำไม่ได้ อภัยไม่ได้ ก็เพราะว่าเราเอาแค่คิดถึงความเจ็บปวด และพูดเยินยอความเจ็บช้ำนั้นไม่เลิก เรากำลังยกเครดิตให้มันยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้าของเราเสียอีก เราลืมแล้วหรือว่า... "เราได้ตายแล้วจากความรู้สึกเหล่านั้น" และบัดนี้เราก็มีชีวิตใหม่อยู่ในพระคริสต์เรียบร้อยแล้ว เราย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ได้ และความเจ็บช้ำทั้งหลายก็เป็นเรื่องราวเป็นประวัติศาสตร์ของชีวิตเรา ... ทำไม เราไม่เชื่อหรือว่าพระเจ้าทรงรักเรามากขนาดไหน ทรงสละพระบุตรองค์เดียวแก้วพระเนตรของพระองค์มาตายอย่างทรมานเพื่อไถ่เราจากความเจ็บปวดทั้งสิ้นในอดีต เพื่อที่เราจะมีชีวิตใหม่ในปัจจุบัน และเราจะสามารถสร้างวันพรุ่งนี้ให้เป็นอดีตที่สวยงามใหม่ของเราได้จริงๆ

จงเลิกยกย่องอดีตที่เจ็บปวด หันมายกย่องสรรเสริญพระเจ้าแทนดีกว่า รู้ไหม...คนที่เอาแต่ไปพรรณาถึงบาดแผลในอดีตที่เกิดเพราะบางสิ่งหรือกับใครบางคนไม่หยุดนั้น เขาเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ เพราะเขาชอบที่จะเป็น "นักโทษ" มากกว่าที่จะเป็น "อิสระ" จริงๆ 

พูดไป บ่นไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ ... มีแต่จะเลวร้ายลงเรื่อยๆ และที่สำคัญคำพูดของเราในวันนี้ ไม่นานก็จะวนกลับมาทำร้ายเราเองเข้าสักวันแน่ๆ ... จงเข้ามายกย่องและสรรเสริญพระเจ้าดีกว่า อย่าลืมสิ...เราลูกใคร เราลูกพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ เรามีสิทธิอำนาจยิ่งใหญ่กว่าฤทธานุภาพของศัตรู (มาร) ไม่มีอะไรจะมาทำอันตรายพวกเราได้เลย (ลก.10:19) หากว่าเราไม่ยินยอม เพราะ.."ทุกสิ่งที่เรากล่าวห้ามในโลก ก็จะถูกห้ามในสวรรค์ด้วย และสิ่งใดที่เรากล่าวอนุญาตในโลก ก็จะได้รับการอนุญาตในสวรรค์ด้วย" (มธ.16:19)

ว้าววววว...เรามีสิทธิอำนาจถึงเพียงนี้ แล้วเราเคยใช้บ้างหรือยัง? รู้ไหม...คนโง่ที่สุด คือ เมื่อรู้ว่าตัวเองมีอะไรในมือแต่ก็ไม่เคยใช้มันเพื่อประโยชน์ของตัวเองเลยยังไงละ? 

วันนี้...เรายินยอมให้ความเจ็บปวด ขมขื่น การไม่ยอมให้อภัยนั้นอยู่ในเรา หรือเราสั่งมันว่า จงไปเสียให้พ้นไอ้ความเจ็บปวด ความขมขื่น และการไม่ให้อภัย...

อธิษฐานแบบนี้สิ...;
"เพราะบัดนี้ ข้าจะเริ่มต้นใหม่กับชีวิตใหม่ เพราะพระเจ้าพระบิดาของข้าได้สะสมสิ่งดีๆมากมายไว้รอข้าแล้ว และถึงเวลาแล้วที่ข้าจะทิ้งสิ่งเก่าเพื่อจะคว้าสิ่งใหม่ที่ดีกว่า ประเสริฐกว่า ไม่ว่าจะอาชีพที่ดี ครอบครัวที่ดี สุขภาพที่ดี การเงินที่ดี การเรียนที่ดี คู่ชีวิตที่ดี คริสตจักรที่ดี พี่น้องที่ดี รถที่ดี และอื่นๆอีกที่ดีๆนับไม่ถ้วนที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้ให้สำหรับคนที่รักพระนามของพระองค์ ฉะนั้น...วันนี้ ข้าจะไม่ยอมให้อดีตที่เจ็บปวดมาฉุดรั้งข้าอีกต่อไป ข้าขอเลิกกับเอ็งไอ้ความเจ็บปวด ความขมขื่นและการไม่ให้อภัย จิตใจของข้าไม่มีที่ว่างสำหรับเอ็งอีกต่อไป และจงไปให้พ้นจากข้า อย่าได้กลับมาอีก เพราะนับจากนี้ข้าจะหันไปรักแต่พระเจ้าองค์เดียว และทุกพื้นที่ในหัวใจนี้มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่ครอบครอง ... ในพระนามพระเยซูคริสต์ เอเมน"

แค่นี้...เสรีภาพที่แท้จริงก็เกิดขึ้นกับเราแล้วละ แล้ววันนี้..."เหตุฉะนั้น เมื่อเราได้รับอาณาจักรที่ไม่สั่นสะเทือนแล้ว ก็ให้เรามีใจขอบพระคุณ โดยเหตุนี้เราจึงนมัสการอย่างที่ชอบพระทัยของพระเจ้า ด้วยความเคารพและด้วยความยำเกรง" (ฮบ.12:28)

และเชื่อสิ...การไปโบสถ์ของเราในวันนี้จะไม่เหมือนเดิม เมื่อเราได้พบพระคริสต์แล้วสิ่งสารพัดที่เก่าๆจะหลุดร่วงไป นี่แน่ะจะกลายเป็นสิ่งใหม่ทั้งสิ้น 

พระเจ้าอวยพระพร นอนหลับฝันดีในอ้อมกอดแห่งพระคุณพระเจ้านะครับ

วันจันทร์ที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556

จบแล้วจริงๆ

#จบแล้วจริงๆใช่ไหม ช่วยพูดยืนยันได้ไหมเธอ
เพื่อทำให้ใจที่ร้าวมันกลายเป็นแตกสลาย ตอกย้ำให้ฟังอีกที จบแล้วจริงๆใช่ไหม
ช่วยทำให้ฉันเลิกค้างคาใจและยอมรับเรื่องจริง

ไม่คิดซักครั้งว่ารักที่เราเคยทุ่มเทใจ จบกันไปทุกอย่าง
จุดหมายที่หวังวาดไว้มันกลายเป็นสิ่งเลือนลาง เมื่อเธอลากันไป

ปวดร้าวเคว้งคว้างสับสนและยังไม่เชื่อตัวเอง เมื่อไม่มีเธออยู่
อาจเหลือแค่นี้เท่านั้นที่ใจมันอยากรับรู้ จากตัวเธอคนเดียว

เธอหมดใจฉันพอเข้าใจ หัวใจเรามันแตกต่างมีสิ่งเดียวที่ใจต้องการ ก็เพียงแค่อยากจะถามเธอ !?อยากเก็บเค้าไว้ ไม่เป็นไรไม่ว่ากัน

>>>จบแล้วจริงๆใช่ไหม ช่วยพูดยืนยันได้ไหมเธอ
เพื่อทำให้ใจที่ร้าวมันกลายเป็นแตกสลาย ตอกย้ำให้ฟังอีกที จบแล้วจริงๆใช่ไหม
ช่วยทำให้ฉันเลิกค้างคาใจและยอมรับเรื่องจริง<<<

จากนี้ฉันรู้ว่าต้องเผชิญโลกแห่งความจริง ไม่ใช่เพียงฝันไป
และฉันต้องเริ่มเรียนรู้ว่าจะทนอยู่ยังไง อย่างเดียวดายลำพัง

เวลากับคนสองคน

วันเวลาได้นำพาทุกอย่าง ได้นำทางเราสู่ความรัก>>>จบแล้วจริงๆ
ได้สร้างความสัมพันธ์ สองเราให้ต้องการ จะเดินร่วมทางตลอดไป>>>จบแล้วจริงๆ

เวลาเดินไปจิตใจเรานั้นเปลี่ยน ต่างคนมีทางที่ต่างกัน
ถึงแม้จะตั้งใจ ควบคุมมันเท่าไร แต่มันไม่ดีขึ้นมาเลย

ได้มองเธอทุกครั้ง (((ในหัวใจฉันยังเจ็บ))) ยังคงคิดถึงวันเรารักกัน
แต่มันถึงวันนี้ ‪#‎ถึงเวลาต้องจากกัน‬ ไม่มึวันเวลานั้นแล้ว

เวลาเดินไปไม่เคยจะหวนกลับ ฝากเพียงรอยทางกับความหลัง
ฉันหวังว่าวันหนึ่ง แม้ใจเราร้าวราน ‪#‎เวลาจะรักษาใจเราเอง‬

วันพุธที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556

วันแย่ๆ



บางครั้งคุณอาจจะเจอกับสิ่งที่คุณแสวงหา

อย่าตัดสินหนังสือว่าดี แค่ปกสวยๆ ~ ♡
อย่าบอกว่าน่ารักเหลือเกิน แค่คุยกันหนเดียว

คนที่ไม่ชอบหนังสือ ไม่ได้หมายถึงว่า..
จะไม่มีหนังสือเล่มแรกที่ชอ

คนที่บอกว่าไม่แต่งงาน..
อาจชิงแจกการ์ดก่อนคนหลายคน

การชอบหนังสือสักเล่ม
ไม่ได้หมายความว่า.. หนังสือนั้นดีทุกหน้า

การรู้สึกดีกับคนบางคน
ไม่ได้หมายความว่า.. เขาไม่มีข้อเสียอะไรเลย

จงรู้สึกดีเถิด.. กับการอ่านหนังสือสักเล่ม
จงรู้สึกดีเถิด.. กับการใช้เวลากับใครสักคน


#บางครั้งคุณอาจจะเจอกับสิ่งที่คุณแสวงหา



วันพฤหัสบดีที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2556

แค่แอบมีเธอ...ไว้ข้างๆหัวใจ




ก็ไม่ได้อยากจะเป็นตัวจริงของเธอ
แค่อยากเจอหน้าเธอแล้วก็อมยิ้มอยู่อย่างนั้น
แค่ได้แอบรักเธอก็สุขใจทั้งคืนวัน
แม้เธอนั้นมองฉันเหมือนคนอื่นทั่วไป
แต่ฉันก็จะรักเธออย่างเงียบเงียบ
ให้ใจเย็นเฉียบดังสนั่นหวั่นไหว
เพราะฉันรักเธออย่างไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใด
และจะแอบรักเธออย่างนี้ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง



Pattaya Sep 28-29,2013


วันอังคารที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2556

All My Heart...Your the one make me smile ^^





ทุกคนก็คงจะมีคนที่พิเศษที่สุดในชีวิต คนที่สำคัญไม่แพ้ลมหายใจ 


หรืออาจจะสำคัญน้อยกว่าในบางคน 


แค่ขอให้รู้ไว้้... เมื่อวันสุดท้ายมาถึง 
..วันที่คนๆ นั้นต้องจากคุณไป คุณจะไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้ 
..อย่างน้อย.. ก่อนที่เวลานั้นมาถึง..

------------------------

..อยากจะให้คุณดูแลคนๆ นั้นให้ดี..
..บางสิ่งที่หายไป อาจได้คืนมาราวปาฏิหารย์...
..แต่บางสิ่งบางอย่าง.. เราก็ไม่สามารถเรียกมันกลับคืนมา...

------------------------



..บอกรักเขาตั้งแต่วันนี้.. ก่อนที่คุณจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป..

ดาวบนฟ้า...คว้ามาได้...ใครจะร่วมชื่นชม


เลิกเถอะถ้าเป็นแบบนี้...

ทําไงดีแฟนไม่สนใจ
ความรักเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน การคบหาดูใจกันเป็นเรื่องปกติในสังคม และคำที่ได้ยินปล่อยๆหลังจากเริ่มคบกัน คือคำว่าหมดโปร แล้ว ช่วงใหม่ๆอาจรักกันดี แทบจะอุ้มเดิน แล้วอยู่ๆก็เปลี่ยนไป กลายเป็นคนไม่สนใจใยดี แล้วเราจะทำอย่างไรดี ยิ่งเรียกร้องความสนใจ เรายิ่งรู้สึกแย่ลง เจอแบบนี้จะทำอย่างไ
  • ทำตัวให้ปกติที่สุด
  • ทำตัวเองให้มีค่า ถ้าเขาไม่สนใจเรา เราก็ไม่สนใจเขา เขาจะเริ่มถึงความผิดปกติของเรา
  • อย่าปล่อยตัว ให้เขาจนหมด อะไรที่สมควรสงวนเอาไว้ก็ควรเก็บเอาไว้ เราจะมีค่ามากขึ้น
  • พยามทำตัวออกห่างเขา ดูว่าเขาสนใจเราหรือเปล่า หากไม่ได้ผลก็ห่างออกไปไหลๆ (เลิกกันไปเลย)
  • พูกกับเขาตรงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไหม ถ้ายังเหมือนเดิมให้ปรับตัวใหม่
  • อย่ายอมเขาทุกอย่าง ทำตัวเองให้มีค่า
  • ถ้าเขาเลือกที่จะไปจากเรา ให้คุยกันด้วยเหตุผล หากไปกันไปรอด อย่าพยามดึงตัวเขาไว้ เพราะเราจะดูแย่ลงทันที
อันนี้เป็นเพียงข้อที่ควรปฏิบัติ อาจไม่ถูกกับทุกคนฉนั้นควรทำตาม สถานะการณ์ที่เหมาะสม ที่สำคัญ รักตัวเองให้มากๆ อย่ารักคนอื่นจนลืมรักตัวเราเอง ทำตัวเองให้มีค่า เขาจะสนใจเรามากขึ้น ยิ่งรักมากแสดงออกมาก เราจะมีค่าน้อยลง จงจำไว้...

True story

Sometimes we need to forget some people from our past, 

because of one simple reason; they just don't belong in our future.

God often removes a person 

from your life for your protection. Think before 

running after them.


Love me when I least deserve it, because that's when I really need it

วันพุธที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2556

เวลา...จะทำให้เรา''เข้าใจ''



บางครั้ง "ความเหงา"
ไม่ได้เกิดขึ้นจากการที่เรา"อยู่คนเดียว"

แต่มันเกิดขึ้น
แม้กระทั่งตอนที่เราอยู่กับผู้คน...มากมาย

เพียงแต่ "ใครบางคน" ไม่อยู่

ความที่รักยิ่งใหญ่
ไม่เสียใจ
แม้จะไม่ได้อะไรกลับคืนมา

คุณจะไม่พูด คำว่าไม่มีเวลา
ถ้าคุณเห็นคุณค่าของคนที่รอ

เวลาของคนที่ตั้งใจ  "รอ"
มัก...นานพอๆกับ
เวลาของคนที่ตั้งใจ  ''ลืม''


เวลาชอบ พราก...
คนสำคัญ ไปจากหัวใจ
แต่  เวลา ก็ไม่เคยพราก
ใครออกจาก "ความทรงจำ"

บางครั้ง...เราต้องยอม เดินห่างจากบางสิ่ง เพื่อจะได้ยืนดู 

ความจริงบางอย่างให้ ''เข้าใจ''


ดาวในน้ำ

เพิ่งได้รู้โลกนี้ก็มีสิ่งนี้อยู่ เมื่อได้เห็นภาพนี้ด้วยตาของฉัน
พรายน้ำที่ท้องทะเลส่องเป็นประกายนับพัน เหมือนแสงดาวในคลื่นลม

ก็ไม่เหมือนบนฟ้าที่ดาวอยู่แสนไกล ดาวบนฟ้าฉันคว้าเท่าไรไม่ถึง
แต่เป็นดาวในน้ำที่เห็น ยื่นมือออกไปก็เจอ คล้ายว่าจะเหนื่อยละเมอมาเป็นฟ้าคราม

ช่างสวยสวยเกินกว่าคำพูดไหน ดาวในน้ำนับร้อยนับพันพรั่งพราย
ถึงจะมีแสงดาวอยู่ตรงนี้รอบๆตัวฉัน ฉันอยากจะเก็บมันไว้ให้เธอ

หากมีเธอคืนนี้ก็คงดูสวยงาม อยากให้เธอได้เห็นภาพดาวในน้ำ
แบ่งปั้นความสุขนี้ที่พบ พร้อมเธอคนที่รักกัน เสียดายจริงๆที่เธอไม่เคยเห็นมัน
เก็บในหัวใจ ไปฝากเธอ



วันอังคารที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2556

คนบางคน...ในบางครั้ง

บางคน...ต้องการ...รักครั้งแรก
บางคน...อยากเป็น...รักสุดท้าย
บางคน...ขอรัก...จนวันตาย
บางคน...ขอแค่ได้...รัก...ก็พอ
บางครั้ง...เข้มแข็ง ก็ไม่ได้แปลว่า รับได้ทุกอย่าง
บางครั้ง...ถอยห่าง ไม่ได้แปลว่า ไม่อยากอยู่ใกล้
บางครั้ง...เฉยชา ไม่ได้แปลว่า ไม่มีหัวใจ
บางครั้ง...ยิ้มให้ใครต่อใคร ไม่ได้แปลว่าแผลในใจจะหายดี

คนบางคน...แคร์ความรู้สึกอื่นมากไป

จนลืมไปว่า...ใครอีกคนก็รอการ Take care 

ความไม่ชัดเจนของใครบางคน

อาจทำให้ ใครอีกคนเจ็บปวดอย่างชัดเจน...

คนที่เราคิดว่าเรารู้จักเค้าดี

บางทีเราได้แค่"รู้จัก"เค้า

อย่าทำให้รู้สึกดี ทั้งที่เธอไม่ได้รู้สึก"รัก"




ได้ยินบ้างไหม...???

บางคราวยังเหมือนว่าเธออยู่ตรงไหน
เรื่องราวที่ดีก็ยังฝังใจ...บางความทรงจำเก่าเก่า
ก็ยังงดงามไม่คลาย
กระจ่างอยู่ข้างในเมื่อไรที่คิดขึ้นมา...แล้วเคยหรือไม่ที่คิดเหมือนกัน
คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ แล้วยังทบทวนถึงมัน
สิ่งดีๆ กับคืนและวันของฉันและเธอ

และยังคงยิ้ม ยิ้ม ทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี บางครั้งก็ยังชื่นใจแม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ

อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ...ก็เป็นเพียงแค่ความสุขใจ เมื่อคิดถึงเธอ
มีเพียงบางครั้งที่เธออาจจะยังสงสัย??
ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน
(((ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน)))




ฉันเองก็อยากจะรู้...เธอเคยรักใคร จริงๆหรือเปล่า...
เคยเสียอะไรที่เรา "รักมาก"ไปไหม?
เคยเห็น คุณค่าของคำว่า รัก ไหม?
เคยเสียใจ กับสิ่งที่ผ่านมาหรือเปล่า...?

กว่าที่ฉันจะผ่านมาจุดนี้ได้...ต้องบอกว่าแทบแย่
ต้องบอกว่า...แทบตายต่างหาก
ความรักของฉัน...โดนบรรจุใส่ขวดทิ้งกลาง มหาสมุทร...
ฉันเฝ้ามองมันทุกวัน...วันแล้ว วันเล่า จากวันกลายเดือน
จากเดือนกลายเป็นปี
จากปีกลายเป็นหลายปี...จากหลายปีกลายเป็นเป็นลมหายใจ
สุดท้ายของฉันไปแล้ว...
ฉันยังเสียใจอยู่ได้ยินไหม?
เธอรู้บ้างไหม?


ตอบ...อยากจะรู้ Nov, 2-3 :2011

จะทำร้ายกันขนาดนี้ เพื่ออะไร

ฉันไม่อยากจะปล่อยมือเธอไป  แต่เหมื่อนว่าเธอไม่ได้จับมือฉันมาตั้งแต่แรก 
ฉันได้เพียงแต่กำสิ่งที่ว่างปล่าวไว้ในมือ

จะคำว่า "ลา" หรือคำว่า "รัก" บอกฉันให้ชัดเจนได้มั้ย เพราะว่าฉันไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไรจากฉัน 
หรือเธอเพียงแค่ผ่านมาทางนี้

สำหรับเธอ อาจเป็นเวลาที่แสนนาน และเจ็บปวด  แต่สำหรับฉันมันเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้น 
และแสนสาหัส และเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากด้วยเช่นกัน 

แค่อยากจะรู้ว่าเธอรักฉันจริงอยู่หรือปล่าว หรือว่าต้องการไปจากฉัน    
เพราะสิ่งที่เธอทำ ทำให้ฉันไม่รู้อะไรเลย

ฉันอาจอ่อนแอเกินไป เพราะว่าหัวใจของฉันเป็นแค่ก้อนเนื้อ ไม่ใช่ก้อนหิน  
ขอโทษถ้าทำให้เธอต้องลำบากใจ และวุ่นวายกับชีวิตเธอเกินไป

              รักเธอเสมอ แม้มันไม่มีค่าอะไร           . . . ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง


ไม่เคยคิดที่จะทำร้าย...ไม่มีสิทธิที่จะคิด
แม้เธอจะไม่ปล่อยมือฉันไป...สักวันหนึ่งต้องมีคนเสียใจเพราะ...เราสองคน

มือของเรา...กำแน่นอยู่แล้ว แต่มือที่สามนี่...น่าคิด
หมื่นคำลา...เจ็บไม่เท่า...แค่สายลมพัดผ่าน...ไม่มีใครอยากเป็นทางผ่านของใคร

ใช่...ฉันยอมรับฉันเจ็บปวด...ฉันเสียใจ...แต่ฉันไม่สาหัส
ถ้าเธอลอง คิดดีๆ ฉันซะอีกที่เป็นคนไม่รู้อะไรเลย

คนมาทีหลัง...ย่อมผิด เธอว่าไหม...ไม่มีใครอยากเป็นที่สาม ที่สี่ ของใคร?
ฉันเองก็เสียใจไม่แพ้เธอ...

ความรักมีคุณค่าเสมอนะ แต่ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมองเห็นไม่เห็น

To... รักเธอเสมอ          และยังรอตามคำสัญญานะ          

ขอเธออย่าเงียบหายไปอย่างนี้ได้มั้ย ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างรัย

อยากได้ยินคำพูดที่ชัดเจนจากเธอซักคำจะได้มั้ย ให้ฉันได้มั่นใจมากกว่านี้ แค่คำเดียวก็พอ

             ทุกครั้งที่เราเจอกันฉันดีใจและสุขใจมากมาย แต่ทุกครั้งที่ห่างกันเธอทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันแค่คิดไปเองว่าเธอรักฉัน

                                                            รักเสมอ                        TT^TT
                                                                         ......Sandy




วันจันทร์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2556

สายลม...




และวันนี้ที่รั้งเราไว้เช่นกัน

ด้วยอดีตปัจจุบันที่แตกต่างกัน
บาดแผลมากมายที่เรานั้นมี

สุขทุกข์มากคราวเป็นเพียงสายลม
ที่จะผ่านเข้ามาและจากเธอไปไม่นาน


"ขอบคุณ ขุนเขา" เช่นกัน

เพราะเราไม่สามารถรักคนที่เขารักเราได้
เราจึงต้องมาเสียใจกับ
คนที่เรารักเขา
ทั้งๆที่เขาไม่ได้ใส่ใจเราเลย


แม้ขุนเขาจะแค่ผ่านมา
แต่...นั้นไม่ได้สำคัญเท่า กับความทรงจำดีดีมากมายในใจ...
แม้ว่ามีใครดีกับฉัน ทุ่มเทยังไงไม่ไหวหวั่น
ใจฉันมั่นคงเพียงเธอคนเดียว
ต่อให้เขาดีกว่ามากมาย
ไม่สำคัญเลย ไม่สนใจ
จะทำยังไง ก็ยังเป็นเธอในใจ...ใจฉันรักเธอคนเดียว


Tu tu lub siab...lub kua muag ntws si laim...
kuv lub siab poob tseej ntshuas
kuv lub cev tsaug zuj zus...
Nco koj luaj no...tsis paub xyov yuav ua zaj twg...
kuv lub siab ntsws puas tsus...
Xav qi muag tuag kiag mus...

Tsis muaj leej twg...Nyeem kuv lub siab
Paub tau hais tias nco koj npaum cas...

ya nrog cua...Tuaj qhia rau koj...Tias kuv nco
Nco koj tiag tiag..


ขอบคุณขุนเขาเช่นกันที่ยังจำ สายลม
แม้ครั้งหนึ่งที่เคยพัดผ่าน


ขอบคุณ.....Cua 






เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม...


เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ
และจะเป็นเช่นนั้นเสมอ
ถนนสายนั้นที่ทอดยาว คือเรื่องราวของความเป็นจริง
มีเงาไม้เอาไว้ให้พักพิง มีให้เธอเอาไว้ยามอ่อนล้า
เธอเห็นท้องฟ้านั้นไหม เห็นเงาของเมฆหรือเปล่า
ทะเลสีครามที่ทอดยาว เห็นความรักฉันบ้างไหม


สำคัญแค่ไหนกับคำว่า "เสียใจ"

เพราะเราไม่สามารถ รักคนที่เขารักเราได้
เราจึงต้องมาเสียใจกับ
คนที่เรารักเขา...
ทั้งๆที่เขาไม่ได้ใสใจใยดีเรา




อยากหยุดเวลา


วันเสาร์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2556

กลับมาอีกครั้งหนึ่ง...

คืนนี้เป็นอีกคืนหนึ่งที่กำลังติดตาม ละครเรื่องคุณชาย 

คุณชายรัชชานนท์


พอดีในรอบหลายเดือนที่ผ่านมานั้น
ไม่ได้อัพเดท บล๊อกเลย
ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเข้าถึงเวปไม่ได้เลย หลังจากที่ได้กลับมาอัพเดทอีกครั้ง

ชีวิตช่วงหลายๆเดือนที่ผ่านมานั้น ผ่านเรื่องราวมากมาย
เรื่องเศร้า เรื่องดี เรื่องทำให้ปวดหัวคิดมาก