วันพุธที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2554

=คู่ไม่ควร=

เหมือนเราอยู่คนละฟ้า อยู่คนละชั้นรักเอยไม่เคยนึกฝัน จะบินลัดฟ้า
เพราะเธอคือดวงดาว เพราะเราคนธรรมดา


แต่คืนนี้ดาวลอยจากฟ้าลงมา
ลงดินด้วยรัก ชโลมหัวใจรู้ตัวว่าดีไม่พร้อม ดั่งใจนึกฝัน แม้เธอจะบอกรักฉัน
แต่ใจฉันหายเพราะเธอนั้นสูงค่า แต่ฉันมันไม่มีอะไร
แค่เพียงใจดวงเดียวเท่านี้ที่มีให้เธอ


รักเธอเท่าไร รักเธอเท่าไร
ทุกลมหายใจก็ยังลอยไปที่จะให้เธอเพราะมีน้อยไป นึกยังน้อยใจอยู่เสมอ

ใจที่มีแต่เธอก็ยังน้อยไป
แสงดาวไม่เคยลับหายจากใจของฉัน แล้วเธอผู้เป็นเหมือนฝันได้ยินฉันไหม
แม้มันจะมืดมนหม่นหมองมองไม่เห็นทางใด
แต่ในใจของฉันคนนี้ยังมีแสงดาว



รักเธอเท่าไร รักเธอเท่าไร

ทุกลมหายใจก็ยังลอยไปที่จะให้เธอ
เพราะมีน้อยไป นึกยังน้อยใจอยู่เสมอ เพราะเจียมตัว…ใจที่มีแต่เธอก็ยังน้อยไป
แสงดาวไม่เคยลับหายจากใจของฉัน


แล้วเธอผู้เป็นเหมือนฝันได้ยินฉันไหม
แม้มันจะมืดมนหม่นหมองมองไม่เห็นทางใด แต่ในใจของฉันคนนี้ยังมีแสงดาว
แต่ในใจของฉันคนนี้จะมีแต่เธอ เสมอไป…..เสมอไป

The Day you went Away+++

The writing is still familiar. It’s still familiar to my eyes when I read it.

 I’m happy that the owner of the writing is you.
It’s been so long since we’ve seen each other.
 I get to see you again today, although it’s just through this letter.

When I read your letter, I am imbued.   
You’re still gentle, you’re still the same as you were before.
There are many reasons why we parted and I ask that we can go back to the way we were.
  
So that I can remember the best friend I had was you.
Just to know that you still care, makes me happy.
And I wish you the best and hope you look after yourself as well
Days change and disappear, but my heart remains the same as it was yesterday.

Everything in everyday consists of you with all the breath I take.
From the day that you disappeared, I kept myself isolated.
I might not be use to living this life on my own.
I’ve got to get use to the loneliness.

But there has to be a day that I’ll write a letter to thank you.
Days change and disappear, but my heart remains the same as it was yesterday.
Everything in everyday consists of you with all the breath I take.
No matter how long, I won’t forget you.              

วันอังคารที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2554

คำสารภาพจากฉัน

รู้มั้ย… ฉันจดจำเธอไม่ได้ ตั้งแต่วันที่เธอเดินจากไปครั้งนั้น
รู้มั้ย… เธอเป็นอะไรที่ฉันอยากสลัดเธอ ออกไปให้พ้นๆ หน้า
รู้มั้ย… ความรักของฉันเป็นดั่งลมที่พัดผ่านไปแล้ว ไม่มีวันหวนกลับมา

รู้มั้ย… เธอไม่เคยมีค่าพอ ที่จะให้ฉันรอคอย
รู้มั้ย… ฉันคิดที่จะเป็นคนเอ่ย คำบอกลา
รู้มั้ย… ฉันอยากมีชีวิตใหม่

รู้มั้ย… เธอเป็นผู้ชายที่ไม่เคยได้ดั่งใจ
รู้มั้ย… ความรักของฉันจงใจปลุกปั้นมา เพื่อให้เธอหลอกใช้ไปวันๆ
รู้มั้ย… ฉันไม่เคยมีความทรงจำที่ดี กับเธอเลยสักครั้ง
รู้มั้ย… เธอน่าสมเพชที่สุด ที่เข้ามาในชีวิตของกันและกัน

ฉันเกลียดเธอ
ฉันเกลียดเธอ
ฉันเกลียดเธอ

…ฉัน…
…ฉัน…
… "ฉันโกหกเธอ" …


ในวันที่เหงาใจ


เคยถามตัวเองเหมือนกัน





[ Click Me ]
บางที…ฉันเองก็เหงาใจ
ในช่วงวันที่แฟนห่างไกล…ไม่ได้เจอกันนานกัน
ฉันอาจดูแย่ในวันนั้น
[ Click Me ]
หลายๆคนอาจมองว่า…
การไม่ได้พูดคุยกะแฟนคงไม่เป็นอะไรมาก
แต่ฉันคนนึงที่ไม่ใช่แบบนั้น
[ Click Me ]
ฉันกลับอยากพูดคุยกับแฟน
ไถ่ถามทุกข์ของเค้าในเวลา…ช่วงที่ห่างหายไป
อาจจะดูเว่อไป…แต่…
[ Click Me ]
ฉันอยากจะบอกว่า…
ฉันรักแฟนและเป็นห่วงเค้ามากขึ้นทุกๆวัน ^^
ฉันไม่อยากให้แฟนมีทุกข์ใดๆ
[ Click Me ]
แต่ชีวิตยังคงต้องเดินต่อไป
เค้ามีหน้าที่ต้องดูแลคนมากมาย…แต่เพราะภาระของเราต่างกัน
แม้จะไม่ได้พบเจอเธอ
[ Click Me ]
ก็รู้เสมอว่าเธออยู่ตรงไหน
และฉันก็รู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องดูแลใครใครมากมาย
อยากบอกเธอว่าคิดถึง
[ Click Me ]
มีฉันซึ่งยังเป็นห่วงเสมอ
แม้ฉันไม่รู้เมื่อไหร่จะพบเธอ แม้ฉันไม่รู้เมื่อไหร่จะพบเธอ
แต่ฝันถึงเธอทุกคืน
[ Click Me ]
รู้ไว้ใจดวงนี้รอ…พบเจอ
และคิดถึงเธอเหลือเกิน…